اخبار
«محمدحسین مهدویان»، کارگردان ایرانی نسبت به سانسورهای زیادی که از طرف مدیران صداوسیما بر روی سریال او اعمال می‌شود، انتقاد کرد و گفت: «اگر سانسورها ادامه یابند، نسخه‌های بدون سانسور اثرش را منتشر خواهد کرد.»
***
محمدحسین مهدویان که تا پیش از این با ساخت فیلم‌های سفارشی برای نهادهای امنیتی در نظام جمهوری اسلامی ایران شناخته می‌شد، این‌بار به سراغ ساخت سریالی عامه‌پسند با سرمایه‌گذاری «فیلیمو» برای نمایش اینترنتی رفته است. از آنجا که «ساترا» به عنوان یکی از نهادهای زیرمجموعه صداوسیما مسئول «نظارت» بر سریال‌های تولید‌شده برای نمایش در پلتفرم‌های اینترنتی است، پس سانسورهای اعمال‌شده نیز بنا به میل مدیران سازمان حکومتی صداوسیما است.
بیانیه مهدویان خطاب به مردم که آن را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده، این‌طور آغاز می‌شود: «من دلسوزانه و در نهایت مسئولیت‌پذیری نسبت به مخاطبان پرشمار سریال زخمِ کاری و تمامی محصولات فرهنگی و هنری اعلام می‌کنم که در هفته‌های گذشته با رویکردی سازنده و مبتنی بر تعامل، به سانسورهای عموما غیرمنطقی و غیرعرفی سازوکار سانسور صداوسیما و زیر مجموعه آن یعنی ساترا تن دادم، تا اختلالی در روند پخش سریال پیش نیاید و انتظار هفتگی شما را برای تماشای قسمت‌های جدید ارج نهاده باشم. تعاملی که من و همه هم‌‌حرفه‌ای‌هایم همیشه از سر جبر و ناچاری و نه از سر رضایت به آن تن داده‌ایم تا بتوانیم آثارمان را در مملکت عزیزمان و برای مردم نازنین خودمان به نمایش درآوریم، ولی این‌بار سطح سخت‌گیری‌ها به جایی رسیده که از حد طاقت و تحمل من خارج شده است.»
او در ادامه نوشته است: «در قسمت ششم سریال زخم کاری به نقطه‌ای رسیده‌ام که می‌بینم تن دادن به سانسورهای غیرعقلانی، غیرحرفه‌ای و دور از واقع‌بینی اجتماعی، به وضوح موجب تاثیرات مخرب بر داستان و تضییع حقوق ما به عنوان سازنده و شما به عنوان مخاطب شده است. پس اجازه بدهید در قسمت‌های پیشِ رو در صورت ادامه این رفتار، میان حق مسلم شما برای تماشای سروقت قسمت جدید و احقاق حق دیگرتان که تماشای نسخه‌‌ای در شان شماست، دومی را انتخاب کنم. قطعا می‌پذیرید که مسئولیت تضییع حق اول‌تان نه بر عهده ما که بر گرده‌ی آن‌هاست که از دایره‌ی منطق و عقل خارج شده‌اند و مسیر زور پیش گرفته‌اند. شاید به زودی سیاهه‌ی این سانسورها را برای داوری درست مردم و مدیران خردمند باقی‌مانده بر مسند منتشر کنم تا خودتان قضاوت کنید و تصویری واقعی از میزان رفتارهای تنگ‌نظرانه و سلیقه‌ای پیشِ روی‌تان داشته‌باشید.»
محمدحسین مهدویان در نامه‌اش از «جراحت‌های سنگین و زخم‌هایی کاری» می‌گوید که بر اثر اعمال سانسورهای حکومتی، بر پیکر فرهنگ و هنر ایران وارد شده است. او مخاطب نامه خود را «مردم و مدیران فرهنگی دلسوز» قرار داده است، زیرا معتقد است که مدیران سازمان صداوسیمای ایران «چنان از درک واقعیات حاکم بر جامعه عاجزند که گویی بر چشم‌ها و گوش‌های‌شان مهر زده‌اند» و از این مدیران می‌پرسد: «به راستی شما در کدام جامعه زندگی می‌کنید و برای کدام مردم نسخه می‌پیچید؟ اصلا جامعه و مردم را کنار بگذارید. آیا فرزندان خود را هم نمی‌بینید؟ بیچاره ما که مدیریت فرهنگ و هنرمان در سیطره‌ی بی‌تدبیری شماست.»
این کارگردان جوان، در نامه‌اش از پیشنهاد پلتفرم‌های بزرگ بین‌المللی مانند «نت‌فلیکس» برای سرمایه‌گذاری روی طرح‌ها و ایده‌های فیلم‌سازان ایرانی نیز خبر داده است و می‌گوید به زودی این پلتفرم‌های خارجی مقصد هنرمندان ایرانی خواهند شد و «نخبه‌های فرهنگی هم مثل نخبه‌های علمی و اقتصادی عرصه را خالی خواهند کرد.»
مهدویان در پایان نامه خود از مدیران فرهنگی حکومت ایران و سازمان صداوسیما درخواست می‌کند تا اجازه دهند که هنرمندان ایرانی بتوانند آزادانه فعالیت کنند. او می‌گوید: «نمی‌دانم به چه معتقدید؛ اما به همان چیز قسم‌تان می‌دهم که لااقل برای مدت کوتاهی دست‌تان را بردارید و بگذارید کمی نفس بکشیم. شاید بتوانیم در این روزگار دشوار، به اندازه یک سریال، یک فیلم یا یک موسیقی زیبا برای دقایقی هم که شده مردم‌مان را به خوشی در آغوش بگیریم و شعله امید را در دل جوانان این خاک زنده نگه داریم.»
طی چند ماه گذشته چندین سریال اینترنتی دیگر نیز با سد سانسور مواجه شده‌اند. سریال «می‌خواهم زنده بمانم» به مدت یک هفته و به دلیل شکایت نیروی انتظامی ایران از کارگردان و تهیه‌کننده سریال، توقیف شد و نهایتا با حذف پلان‌های مشخص‌شده رفع توقیف شد. سریال‌های «هم‌گناه»، «قورباغه» و «گیسو» نیز از دیگر سریال‌هایی بودند که با توجه به دستور مدیران ساترا، ناچار به سانسور، تغییر دیالوگ یا محو کردن لباس و آرایش بازیگران شدند.